Zondag 1 mei. Road trip

Het was een korte nacht. Onze gids wilde vandaag om 9 uur vertrekken, maar aangezien we vannacht pas om half 4 ons nest indoken, heb ik gevraagd of dat ook om 10 uur kan. Dus om 9 uur zitten we aan het ontbijt –wat overigens weinig voorstelde – en om kwart voor 10 vertrokken we met onze privé chauffeur en gids naar Mandawa. De stadstour Delhi doen we pas als we weer terug zijn van onze rondreis, dan verblijven we namelijk nog een paar nachten in dit hotel. Een hotel dat, wat ons betreft, zijn drie sterren absoluut niet verdient.
Dus voor tienen zijn we alweer onderweg. Het duurt een tijdje voordat we de stad Delhi uit zijn. Zo hier en daar lopen koeien over straat. Overal is het een drukte van belang. Hoewel de afstand naar Mandawa maar driehonderd kilometer is, moeten we toch rekening houden met een reistijd van ongeveer zes uur. We zitten allemaal met onze camera’s in de aanslag om de bijzondere taferelen van dit vreemde land vast te leggen. Stephan heeft pech, zijn accu is leeg. Vreemd, want hij had hem thuis nog helemaal opgeladen. Marijn heeft nog een volle accu, maar kan desondanks ook geen enkele foto maken. Zijn SD kaart ontbreekt. Ik bedenk me ineens dat die nog in mijn laptop zit. En tja, die staat thuis. Gelukkig kunnen Chris en ik wel fotograferen. Onderweg wissel ik een aantal dollars, die al jaren in mijn portemonnee zitten en ooit zijn overgebleven van een andere reis, om in roepies. Ik krijg een stapeltje briefjes in mijn hand gedrukt. Als ik om een bonnetje vraag wordt mij verteld dat ze dat niet doen bij kleine bedragen.
Tegen een uur stoppen we voor de lunch. We bestellen chicken sandwich en club sandwich. En heel veel water. Het is ontzettend warm vandaag, de temperatuur is opgelopen tot boven de 40 graden. Bij het toilet staat een man servetjes uit te delen die moeten dienen als toiletpapier. Hij verwacht in ruil hiervoor wel een paar roepies.
We rijden weer verder. Nog drie uur te gaan. Onderweg krijgen we ruzie nog met een pinautomaat die weigert. Verderop worden we geconfronteerd met een aantal bedelende kinderen die met smekende ogen rond onze bus hangen. Tegen vijven komen we aan in Mandawa. Een levendig klein stadje dat bekend staat om zijn Haveli’s, rijk gedecoreerde landhuizen die ooit van de Maharadja’s waren. Ons hotel is ook zo’n Haveli. Zó mooi dat je niet weet waar je kijken moet. De kamers lijken wel paleiszalen. Al meteen worden we geconfronteerd met een Indiaas probleem. De stroom valt uit. Dus ook de airco en de temperatuur loopt in de kamer meteen gigantisch op. Nadat we onze intrek in de kamers hebben genomen gaan we met onze gids het stadje verkennen. We gaan eerst op zoek naar een SD-kaart voor Marijn’s camera. Ondertussen proeven we wat Indiase lekkernijen. Superzoet. De jongens vinden het heerlijk. We spreken af dat we na afloop van onze wandeling wat van dat zoete spul ophalen.
Onze gids brengt ons naar een paar Haveli’s. Vergeleken met ons hotel stellen die weinig voor. Ze moeten nog helemaal gerestaureerd worden. Hoewel het inmiddels al wat later op de middag is, is het nog steeds bloedheet. Als we even ergens zitten uit te rusten plakt een Indiase vrouw een rode stip op mijn voorhoofd. Natuurlijk wil ze daar roepies voor hebben en wil ze van alles aan ons verkopen. Onze gids wil ons nog meer Havele’s laten zien maar wij willen liever terug naar het hotel. De hitte wordt ons echt te veel. Op de terugweg wordt, zoals beloofd, het zoete spul nog gekocht.
Eenmaal terug in het hotel worden we op een show van jambe en poppen getrakteerd. Het stelt weinig voor maar toch klappen we enthousiast. We eten vanavond in het restaurant bij het hotel. Het is erg rustig. Er zijn sowieso niet veel gasten in het hotel. Het seizoen is hier kennelijk nog niet begonnen.
Op het bed van Chris en Marijn liggen geen lakens. Ik ga naar de receptie en geef dit aan. Tot mijn grote verbazing krijg ik een paar lakens in mijn handen gedrukt en mag ik de bedden zelf op gaan maken!
De afgelopen dagen hebben hun tol geëist. Moe rollen we het bed in.