Zaterdag 30 april 2016. Planes, trains and automobiles

Hoe goed je ook voorbereid bent, uiteindelijk moet je je altijd nog haasten. Gelukkig is de afstand naar het station niet zo groot. Met stevige pas lopen we naar de trein en zijn we toch nog net op tijd. Aan de bagage zal het niet liggen; alles is in drie koffers gepropt. De treinreis verloopt voorspoedig, ware het niet dat er een luid schreeuwend kind in onze coupé zit die zo veel lawaai maakt dat zelfs onze stuiterbal Marijn wou dat hij in een stiltecoupé zat.
Geen enkel oponthoud of ander onheil op het spoor, zodat we keurig op tijd op Schiphol aankomen. Kennelijk zijn wij niet de enigen die op vakantie gaan. Het is druk. We moeten zelf inchecken via een blauwe zuil. Een vriendelijke KLM-dame helpt ons. Op het moment dat de instapkaarten uit de machine moeten rollen gaat het fout. We moeten ons melden bij de balie. Een andere KLM dame helpt ons verder. Nadat onze visa gecheckt zijn krijgen we alsnog onze instapkaarten.
We sluiten aan bij de volgende rij om onze bagage af te geven. Dan door naar de controle. Weer een lange rij. Onze handbagage en wijzelf worden uitgebreid gecontroleerd. Dan nog de douane en we zijn in de vertrekhal.
We kopen koffie en fris en eten onze meegenomen broodjes kaas op. Bert heeft buikpijn en wil paracetamol. De zorgvuldig ingepakte reisapotheek zit natuurlijk in de ingecheckte bagage, dus moeten we alsnog op jacht naar pijnstillers. Onderweg naar gate F08 zien we een drugstore. We kopen extra snelwerkende paracetamol en vragen er een glaasje water bij. Bert knapt er gelukkig snel van op.
We vliegen met een mooie nieuwe Boeing van KLM. Het is lang geleden dat we de luxe hadden van een rechtstreekse vlucht naar een verre bestemming. Alle zitplaatsen zijn voorzien van een schermpje en de kinderen ontdekken al snel dat er naast games ook hééél veel films te zien zijn. Ze zijn door het dolle heen als ze Star Wars The force awakens in de lijst zien staan en nog veel meer andere films die ze zo graag willen zien. Wat hun betreft mag het vliegtuig wel een paar extra rondjes om de aarde doen voordat hij landt in Delhi.
Terwijl de heren rare science fiction kijken geniet ik van Muriel’s wedding. Blijft toch leuk met al die Abba muziek. De vlucht verloopt prettig totdat Bert een beker hete thee over zijn arm krijgt. Waarschijnlijk hoopte hij op een beetje aandacht van een leuke stewardess, maar hun mannelijke collega ontfermt zich over hem. Met zijn arm in het verband keert hij na enige tijd weer terug naar zijn plaats.
We landen keurig op tijd. De e-visa die ik in Nederland al had geregeld, moeten hier op het vliegveld worden omgezet naar een visumstempel i n het paspoort. En dat heeft nogal wat voeten in aarde. Onze paspoorten worden uitgebreid gecontroleerd door een niet al te snelle douanebeambte. Dan moet er een foto worden gemaakt en moeten de vingerafdrukken worden afgenomen. Maar het vingerdrukscanapparaat (of hoe heet zoiets?) werkt niet naar behoren. Dus gaan we zonder vingerafdrukken te hebben achtergelaten weer weg. We moeten nog een paar controleposten door en komen dan uiteindelijk bij de bagageband. Daar treffen we al snel onze drie koffers aan.
Verderop worden we opgewacht door iemand van 333-travel. We moeten even wachten op ons busje en zijn vervolgens binnen een half uur bij ons hotel. Het is dan inmiddels half 4 ’s nachts. Na wat strubbelingen met de lift komen we uiteindelijk uitgeput in onze kamers aan.