Donderdag 5 mei. Paleizen en tempels

In Nederland is het vandaag Hemelvaart en ook nog eens Bevrijdingsdag. Hier is daar niets van te merken. Tot nu toe hebben we elke dag nog een druk programma gehad met lange reistijden. Vandaag zijn we vrij. Desalniettemin gaat de wekker om 7 uur. Chris voelt zich vandaag niet lekker. Hij ziet er bleekjes uit en eet tijdens het ontbijt alleen maar een kommetje cornflakes. Na het ontbijt lopen we naar het stadspaleis hier vlakbij. Het is een heel groot, prachtig paleis dat ooit bewoond werd door de Maharadja. Maar omdat de Maharadja’s sinds 1971 hun privileges verloren en er financieel flink op achteruit gingen, werden zij min of meer gedwongen om hun bezittingen van de hand te doen. Tegenwoordig is er in het paleis een museum gevestigd en woont de Maharadja in een woning achter het paleis.
Chris voelt zich nog steeds niet lekker. Hij wordt het tweede diarree-slachtoffer. Er is veel te zien in en om het paleis, maar voor Chris is dit een onmogelijke opgave. Ik besluit daarom om met Chris terug naar het hotel te gaan terwijl Bert, Stephan en Marijn hun rondje afmaken. Onderweg naar het hotel – het is maar een paar minuten lopen – hangt Chris regelmatig met zijn hoofd boven een vuilnisbak, maar gelukkig houdt hij alles binnen. Eenmaal terug in de hotelkamer neemt hij plaats op het toilet en komt daar voorlopig niet meer van af. Nadien voelt hij zich weer stukken beter, vooral als wij zeggen dat ze nog even kunnen zwemmen.
Nu het tweede diarree-slachtoffer een feit is, en dus het schone ondergoed wel heel snel uit de koffer verdwijnt, moeten we gebruik maken van de laundry service. Alle vieze was wordt geteld en in plastic zakken gedaan. Als het een beetje meezit hebben we het vanavond weer terug.
We doen het even rustig aan in ons hotel. De jongens hebben dikke pret in het zwembad en wij lezen een boek. We willen vandaag nog een tempel gaan bekijken, vlak bij ons hotel. De man bij de receptie vertelt ons dat we daar beter vanavond tegen een uur of 7 heen kunnen gaan. Dan is het namelijk gebedstijd en dat is een hele belevenis. We volgen zijn advies op en slaan de tempel voorlopig even over. Naast de tempel is een leuk eettentje. Deze hebben we uit de Lonely planet. Hip en strak ingericht met lekkere Indiase gerechten op de kaart, maar ook gewone, doodordinaire tosti’s. Chris en Stephan houden het bij een tosti, Marijn, Bert en ik gaan voor iets Indiaas. Bananen in currysaus en dat soort geks. Marijn vindt dat we dat thuis ook maar eens moeten maken. Chris moet regelmatig met grote spoed naar het toilet. Zijn tosti gaat maar half op en een toetje hoeft hij ook niet.
Als alles op is (de tosti van Chris is alsnog door Stephan en Marijn opgegeten) lopen we naar de aanlegplek voor boten. We maken een boottocht over het meer en hebben vanaf het water prachtig zicht op het paleis en ook het Palace hotel dat in het water is gebouwd. De boottocht duurt ongeveer een half uur.
We lopen weer terug naar het hotel. De jongens duiken weer het zwembad in en Bert en ik lopen nog even de gezellige, drukke straatjes door, op zoek naar water. We kijken zo hier en daar bij een van de vele souvenirwinkeltjes en lopen via een omweg terug naar het hotel.
Als de jongens uitgezwommen zijn en Bert zijn megafles bier op heeft (de flessen hebben hier een inhoud van 650 ml en zijn, net zoals alle koude dranken, standaard ver over de houdbaarheidsdatum) lopen we naar de tempel. Er loopt een koe voor ons, op zijn dooie gemakje, en we kunnen heemniet voorbij. Als Bert te dicht bij de koe in de buurt komt krijgt hij een flinke opdonder van de koe. Hij raakt Bert flink met de hoorns in de arm. In de tempel is een viering bezig. Voor de ingang van de tempel verkopen vrouwen bloemenkettingen. We kopen er drie en omdat we geen idee hebben wat we er mee moeten doen, hangen we ze om de nek. We gaan de hoge, steile trappen op en doen onze schoenen uit. We zijn in een Jagdish tempel, waar Vinshnu, de god van het universum, aanbeden wordt. De plechtigheid is luidruchtig. In vlug tempo slaat iemand zeker een kwartier lang met een bel en er wordt gezongen, maar het gezang komt nauwelijks boven het lawaai van de bel uit. Om de paar minuten gaat iedereen aan de kant en wordt er een pad in het midden van de tempel vrijgemaakt, alsof er iemand doorheen moet. Maar er komt niemand en even later staat het middenpad weer vol met mensen. Dit tafereel herhaalt zich een aantal keren. Dan stopt het lawaai van de bel maar het gezang gaat door. Plotseling begint iedereen met bloementjes te gooien (daar waren die kettingen dus voor bedoeld) en strooit de voorganger iets door de tempel. We hebben geen idee wat dat is, maar ik vermoed dat het lotuszaadjes zijn. Iedereen probeert ze te vangen. Kennelijk is de plechtigheid dan afgelopen, want een aantal mensen verlaten de tempel. Sommige mensen beginnen rondjes te lopen door de tempel. Wij gaan naar buiten en lopen een rondje om de tempel heen. Als we veel tegenliggers tegenkomen beseffen we ineens dat we verkeerd lopen. Je moet altijd linksom rond de tempel! Rondom de tempel zitten apen. Ik ben extra op mijn hoede, want ik heb geen zin om weer een keer door een aap gebeten te worden. Dat is me in Thailand al overkomen met alle ellende van dien.
Chris krijgt weer aandrang. Hoewel we niet ver van ons hotel vandaan zijn, denkt hij dat hij dat toch niet meer redt. Tegenover de tempel zien we een restaurant met een dakterras. Daar gaan we naar binnen. Chris doet zijn grote boodschap en wij bestellen wat te drinken. Vanaf het dakterras hebben we een prachtig uitzicht over de tempel. De ober neemt ons nog een etage mee naar boven. Zelfs op die etage kun je nog hoger. Via een wenteltrap kom je op de allerhoogste verdieping uit. Dat is maar klein, het lijkt eerder een uitkijkpost dan een echte verdieping. Er ligt wel een matras op de grond, dus ik vermoed dat hier ’s nachts iemand slaapt.
We gaan weer terug naar ons eigen hotel. We hebben nog geen avondeten op maar eigenlijk heeft niemand honger. Op het dakterras van ons eigen hotel nemen we wat te drinken en bestellen we wat kleine Indiase hapjes. Een mooie afsluiting van een relaxt dagje.