Zondag 8 mei. Amber.

Iedereen, zelfs de zieken, hebben een goede nachtrust gehad. Wel werd Marijn weer wakker met andere kleren aan en wederom kan hij niet verklaren hoe dat komt. We ontbijten in het restaurant. Hoewel het een buffet is staat er constant een bediende bij onze tafel om ons te voorzien van van alles.
Om half 9 worden we opgehaald. We bezoeken deze ochtend Amber fort, zo’n 15 kilometer buiten Jaipur. Er gaat een lokale gids met ons mee. Het laatste stukje naar het fort leggen we af op een olifant. De jongens gaan met z’n drieën op een olifant en Bert en ik krijgen samen ook een olifant. De olifanten zijn prachtig beschilderd en lijken wel kunstwerken. We worden belaagd door verkopers, die zelfs kleden aan je willen verkopen als je bovenop een olifant zit. Onze olifant is snel en loopt de olifant van de jongens voorbij. We hebben al snel een flinke voorsprong. De jongens hebben dikke lol en maken filmpjes en selfies. Aangekomen bij Amber fort stappen we van de olifant af. We bezichtigen allereerst een kleine tempel (schoenen gaan weer uit) en worden dan door het fort geleid. De gids vertelt ons dat de koningin vroeger zulke zware kleren droeg dat de daardoor niet kon lopen. Zij werd vervoerd in een rolstoel en in het fort zijn geheime gangen voor de rolstoel.
Het fort is groot en indrukwekkend. Als we alles gezien hebben kunnen we kiezen om terug te lopen naar de bus of om een jeep te nemen. Aangezien het 40 graden is kiezen we voor de jeep.
De bus brengt ons terug naar het hotel. Onderweg hebben we nog een fotostop bij het waterpaleis, een paleis dat in het water werd gebouwd maar dat al vele decennia geleden is verlaten.
We spreken met de chauffeur af dat we om drie uur het stadspaleis in Jairpur gaan bezichtigen. Dan kunnen we het eerst nog even rustig aan doen. 40 graden is niet niks en het is nu ook het heetst van de dag. We gaan even rustig naar onze kamer en tegen een uur of 1 gaan we op zoek naar een restaurantje voor lunch. Een stukje verderop is Yugo Garden & restaurant. Dat staat ons wel aan. Marijn is kennelijk weer helemaal opgeknapt want hij bestelt pizza. Hij eet er maar een klein stukje van, maar het smaakt hem goed. Nadat Stephan zijn eigen pizza op heeft vergrijpt hij zich aan die van Marijn. Onderweg terug naar het hotel worden we belaagd door een aantal schooiers. Als ik een man, die ons ongevraagd helpt een drukke weg over te steken, 10 roepies geef, begint hij te klagen dat het te weinig is. Ik heb daar geen boodschap aan.
Om drie uur is onze chauffeur er weer. Hij brengt ons naar het stadspaleis in het centrum van Jaipur. Daar kunnen we rustig rondkijken terwijl de chauffeur op ons wacht. Ondertussen is het bij mij gaan rommelen in de buik en ben ik dus slachtoffer nummer vier. Gelukkig is er een goed en schoon toilet bij het paleis.
Eigenlijk hebben we het inmiddels wel een beetje gehad met al die paleizen. Daar komt ook nog eens bij dat het bloedheet is en dat we binnen geen foto’s mogen maken. Als we even hebben rondgelopen gaan we op zoek naar een andere trekpleister in de buurt, Hawa mahal. Maar we kunnen het niet vinden en bovendien weten we niet precies hoe het eruit ziet. Mijn buik begint steeds meer te rommelen. Ik stel voor dat we een tuk-tuk aanhouden en hem vragen om ons langs de Hawa Mahal te rijden en ons vervolgens weer terug te brengen naar de parkeerplaats waar onze chauffeur op ons wacht. De tuk tuk chauffeur spreekt echter nauwelijks Engels en ons verzoek aan hem is hem dan ook niet helemaal duidelijk. We rijden een stukje in de tuk tuk maar zien nergens iets dat op de Hawa Mahal lijkt. Maar ja, wij weten niet waar we naar zoeken dus misschien zijn we het wel gepasseerd. Als we terug zijn bij de bus vertellen we de chauffeur dat we de Hawa mahal niet gezien hebben en hij rijdt er alsnog langs. Het is een prachtig mooi hoog zalmkleurig/roze gebouw dat eigenlijk alleen maar uit een façade bestaat. Een ondiep gebouw dat enkel bestaat uit balustrades, van waaruit vroeger de vrouwen van de maharadja het straatbeeld konden aanschouwen.
We worden weer teruggebracht naar onze koele hotelkamers. Met een laptop op schoot en een mobieltje in de hand volgen we de ontknoping van de eredivisie. Blijdschap alom als PSV landskampioen wordt en Groningen zich plaatst voor de play offs.
Tegen achten eten we nog een kleinigheidje in het restaurant bij het hotel. Mijn darmen zijn inmiddels zo van streek dat het eten mijn lichaam razendsnel passeert.