Hoofd in de wolken

Zaterdag 27 april 2019

Nederland viert vandaag Koningsdag. Maar voor ons geen oranje tompoezen. Wij worden om half zeven gewekt door de wekker. We pakken onze spullen in, want we gaan vandaag weer verder. Het ontbijt staat al klaar op een lange tafel waar alle gasten van het guesthouse aan kunnen schuiven. Brood (zelfs bruin brood) met jam, pindakaas en hagelslag. Er wordt ook een omelet voor ons gebakken. Tijdens het ontbijt vraagt de gastvrouw mij om iets in het gastenboek te schrijven. Ik blader het boek even door en zie dat het vol staat met Nederlandse verhaaltjes. Ook Nederlandse groepen, zoals Djoser en Koning Aap overnachten hier wel eens. Alle gasten gaan op de foto die bij je verhaaltje wordt geplakt.

Om acht uur vertrekken we. We gaan eerst de stad nog even bekijken. Malang is een prachtige koloniale stad waar nog heel veel oude gebouwen bewaard zijn gebleven. De Nederlandse invloed van destijds is hier nog duidelijk voelbaar. Er is zelfs een Nederlandse bakkerij. Op het dak van deze bakkerij staat een decoratieve molen. Natuurlijk gaan wij even bij de bakker naar binnen, stiekem toch een beetje op zoek naar oranje tompoezen. Die zijn er niet, maar wel anderen Hollandse lekkernijen en zelfs worstenbrood.

De gids zet ons vervolgens af bij een plantenmarkt en (weer) een vogeltjesmarkt. Bert haalt zijn hartje op op de plantenmarkt. Maar omdat we al dat moois onmogelijk mee naar huis kunnen nemen, beperken we onze aankopen tot wat zaadje van bijzondere groenten zoals gekleurde maïskolven en speciale pepers. De vogeltjesmarkt, die naast de plantenmarkt is, is aanzienlijk kleiner dan die we een aantal dagen geleden zagen, maar het leed van de beestjes is er niet minder om. Ook hier zien we naast het reguliere spul zoals vogels, vissen, konijnen en katten ook weer slangen, leguanen, wasberen en uilen.

Vervolgens worden we afgezet in het centrum van Malang. We drinken koffie bij Toko Oen, gevestigd in een prachtig oud pand. Het straalt de sfeer van vroeger uit, maar de koffie is niet te drinken.

Tegen elf uur laten we Malang achter ons en rijden we richting het noorden. De gids heeft ondertussen muziek van André Hazes sr. opgezet. Meeblèrend op “Een beetje verliefd” naderen we een theeplantage. Hier krijgen we een rondleiding. Het is er erg druk omdat het voor de Indonesiërs nu ook vakantie is. Er is nog geen gids voor ons beschikbaar, dus we gaan eerst even thee drinken in de ‘tea house’. We krijgen er ook gebakken banaan bij. Korte tijd later is er een Engelssprekende gids beschikbaar die met ons de velden op gaat. 700 hectaren vol met theestruiken, allemaal in eigendom van de overheid. We krijgen uitleg over de manier waarop de theestruiken groeien en we kijken bij de dames die in het veld de theebladeren oogsten. Alles handmatig, duizenden kilo’s per dag. Daarna mogen we een kijkje nemen in de fabriek, waar de verse theebladeren worden verwerkt tot grote balen thee, die hoofdzakelijk bedoeld zijn voor de Europese markt. Het proces leidt tot thee in een aantal diverse kwaliteiten, die veelal later weer gemengd worden. Natuurlijk is er ook een winkeltje waar de thee gekocht kan worden. We kopen een doosje thee van de beste kwaliteit, zodat we thuis kunnen proberen of deze echt zoveel beter is dan de Pickwick thee.

De reis gaat verder. We gaan naar de Bromo vulkaan. Vandaag zullen we al vast naar boven rijden en morgenochtend gaan we de vulkaan bekijken. De rit duurt lang. Dit komt niet alleen door de smalle, slingerende weg naar boven, maar vooral door de drukte. Overal in Java is het druk. Nergens op dit eiland is een stukje land waar geen huizen staan of verkeer is. Verkeersregels zijn er wel, maar hier geldt vooral het recht van de sterkste. Je wurmt je er gewoon doorheen en vreemd genoeg wordt niemand boos. We hebben inmiddels ook al door dat je een drukke weg kunt oversteken door gewoon je hand op te steken en het verkeer als het ware stil te zetten.

Het wordt al vroeg donker, dus we moeten een groot gedeelte van de reis in het donker afleggen. Omdat we snel omhoog gaan, wordt het ook erg mistig. We zitten letterlijk met onze hoofden in de wolken. Om de steile weg te kunnen beklimmen moet de chauffeur flink gas op de plank houden. Ik vind het best wel eng. Nog steeds is het druk en het zicht is zeer beperkt. Ik kan alleen maar hopen dat de chauffeur betere ogen heeft dan ik.

We zitten al aardig hoog op de berg, en nog steeds is er veel bebouwing, vooral resorts en lodges. Iedereen die de zonsopkomst bij de Bromo vulkaan wil zien, moet hier overnachten. Uiteindelijk komen we aan bij onze hostel. Het is eenvoudig maar praktisch. De kamers zien eruit alsof ze sinds 1978 niet meer zijn veranderd, terwijl dit nog wel de deluxe kamers zijn!

We eten vanavond in het restaurant van het hotel. Voor de verandering eten we eens een keer geen kipsaté maar een biefstukje. Althans, dat stond op de kaart. Aan de smaak was het niet meer als zodanig te herkennen. Niet medium gebakken, maar gecremeerd.

Morgenochtend begint onze Bromo excursie om half 4. Als er al een bar in het dorpje was geweest, hadden we die toch wel overgeslagen vanavond.