Zilver op de schommel

Vrijdag 3 mei 2019

De laatste paar dagen van onze reis waren eigenlijk bedoeld om uit te rusten, maar daar komt weinig van. We vinden het zonde om Bali te bezoeken zonder het echt te zien. Dus ook voor vandaag hebben we weer iets op het programma staan. Gisteren hebben we via email contact gezocht met Ronnie, een privéchauffeur die met veel plezier toeristen rondrijdt om zijn eiland te laten zien. Om half negen staat hij voor ons hotel. We hebben een lijstje met een aantal plekken die we willen bezoeken, om te beginnen de zilverfabriek Saraswati, waar de bekende Buddha to Buddha sieraden worden gemaakt. Dit zijn grove, prachtige sieraden, maar peperduur. Exact dezelfde sieraden worden hier ook verkocht, maar dan onder de naam ‘Best to Buddha’, en slechts voor een fractie van de prijs. We krijgen een rondleiding door het atelier en zien het hele proces, van onbewerkt zilver tot aan de mooiste armbanden, kettingen en ringen. Wat een monnikenwerk om de sieraden zo mooi te krijgen. Tegenover het atelier is de winkel, waar de handgemaakte sieraden verkocht worden. Wij zijn zeer geïnteresseerd in de Best to Buddha armbanden. Zowel Chris, Marijn als ik zoeken een mooi exemplaar uit. We moeten even wachten omdat de armbanden nog een beetje moeten worden ingekort of worden voorzien van een sluiting in een andere kleur. Vol trots lopen we enige tijd later de winkel uit.

Ronnie brengt ons vervolgens naar de volgende bestemming, Tegallalang. Hier zijn de rijstterrassen te zien, waardoor Bali zo bekend is. De kleine, smalle rijstveldjes lopen trapsgewijs van boven naar beneden. Ze zijn te klein om er met machines te werken, dus alles gebeurt hier nog met de hand. We drinken wat bij ‘Dewi Restaurant’, van waar je een prachtig uitzicht over de rijstterrassen hebt. Als je wilt, kun je naar beneden klimmen en een wandeling door de terrassen maken. De heren wagen het erop. Chris trapt naast het pad en stapt per ongeluk midden in het rijstveld. Iedereen die wel eens een rijstveld heeft gezien, weet dat de plantjes in het water staan, dus Chris komt met natte, modderige schoenen en kleren weer terug. De benen worden met servetjes schoongeveegd, evenals de korte broek, maar aan de schoenen en sokken is op dit moment niet meer te redden. Vlakbij het restaurant staat een klein kraampje met souvenirs. Hier worden ook slippers verkocht. Chris kiest zijn tweede paar voor deze vakantie uit en de vieze schoenen en sokken gaan mee in een plastic zak.

Bij de rijstterrassen kun je een aantal spannende activiteiten ondernemen. Zo kun je door de lucht fietsen op een fiets die aan een soort van kabelbaan bevestigd is en je kunt schommelen op een grote schommel, waardoor je boven de rijstterrassen bungelt. Dit laatste had ik al eerder gezien op internet en stond sinds gisteren op mijn bucketlist. De jongens willen ook schommelen, maar Bert ziet ervan af. Te hoog. Ik ga samen met Marijn op de tweepersoons schommel. De eerste keer zitten we met onze gezichten naar de voorkant, dus kijken we zo de diepe rijstterrassen in. De medewerkers duwen de schommel een aantal keren aan en je zweeft als het ware over de velden. Prachtig. De tweede keer zitten we andersom. Omdat de medewerkers je dan niet kunnen duwen omdat de steiger daarvoor te kort is, word je helemaal opgetakeld met een katrol en vervolgens gelanceerd. Met een noodgang vlieg je dan over de rijstvelden. Na ons zijn Chris en Stephan aan de beurt. Ze gillen wat minder hard, maar het adrenalinepeil is er niet minder om.

Nadat we ons weer even kind hebben gevoeld, brengt Ronnie ons naar de Tirta Empul, een hindoeïstische tempel met een heilige bron. We  krijgen een sarong omgebonden en worden door Ronnie rondgeleid. Het is mogelijk om te baden in het heilige water. Rijen mensen staan in het water te wachten om hun hoofd onder een van de kranen te kunnen houden. Hoewel er zo’n 10 kranen zijn, staat iedereen bij dezelfde kraan in de rij. Ronnie legt uit dat elke kraan zijn eigen functie heeft. De ene is goed voor je ogen, de andere voor je maag, weer een andere voor je hart, et cetera et cetera. De kraan waar de rij staat is een soort van wonderkraan, want die is goed voor alles. Lichaam en ziel in één keer gezuiverd, wie wil dat nou niet. We zien het tafereel een tijdje aan, maar geen van ons voelt de behoefte om aan te sluiten in de rij. Het is overigens geen beletsel als je een ander geloof aanhangt. Iedereen mag hier de boel komen reinigen. Die Hindoes zijn de beroerdste niet! De water van de wasplek is afkomstig van de heilige bron, die direct hiernaast is gelegen. In de bron komt ook vulkaanzand naar boven.

Een stukje verderop, voor een tempel, zijn vijf meisjes aan het bidden. Dit gaat volgens een vast ritueel met bloemetjes en water. De meisjes doen binnenkort examen op de middelbare school en bidden voor voorspoed en kracht. Ronnie legt ons uit wat ze precies doen. Hij komt hier ook regelmatig en gaat binnenkort ook weer even bidden want zijn dochter moet ook examen doen.  

Het is inmiddels al twee uur dus we gaan op zoek naar iets te eten. We vragen Ronnie om ons naar iets lokaals te brengen. Hij zet ons af bij een kleine ‘warung’ waar ze Indonesische maaltijden serveren. Terwijl we eten hebben we ook hier mooi uitzicht over de rijstterrassen.

Na de lunch gaan we naar de Goa Gaja tempel. Deze tempel ligt laag in een vallei. We moeten heel veel trapjes af, die we straks natuurlijk ook weer moeten beklimmen. Gezien de hitte zie ik er nu al tegenop. De uitzichten onderweg zijn geweldig. Op vele plekken langs de trappen bieden kooplui, hoofdzakelijk dames, hun souvenirs aan. Als we heel ver zijn afgedaald bereiken we de restanten van de tempel. Het is erg rustig. We kunnen op ons gemak rondkijken en foto’s maken. De tempel ligt middenin de rijstvelden. Een kleine Indonesische vrouw gebaart ons dat we met haar mee moeten komen. Ze kan ons de weg wijzen naar een waterval. We lopen achter haar aan over de smalle paden tussen de rijstveldjes door. Regelmatig moeten we een stukje klimmen of weer afdalen over gladde, modderige paden. De vrouw, die al best wel op leeftijd is, loopt op haar blote voeten als een jonge hinde over de velden, springend van rijstterras naar rijstterras, terwijl ze ons regelmatig een hand moet geven om de opstapjes te kunnen nemen. Na wat geploeter komen we inderdaad bij een waterval. Als we zwemkleding bij ons hadden gehad hadden we hier prima kunnen zwemmen. Chris en Stephan gaan even pootje baden; Bert, Marijn en ik genieten van de mooie natuur. De oude vrouw brengt ons weer terug naar de tempel. We geven haar een kleine fooi en beginnen dan met het beklimmen van de vele trapjes die we eerder waren afgedaald. Het is heet, dus zo nu en dan moeten we even pauzeren en drinken. Als we, afgetuigd en oververhit, weer boven zijn, klimmen we weer in Ronnie’s busje. We willen nog een plek bezoeken, namelijk het plaatsje Mas. Dit plaatsje is bekend van zijn houtsnijwerken. Hier worden houten beelden gemaakt, van klein tot huizenhoog. We bezoeken een winkel waar de meest prachtige beelden verkocht worden, waarvan opvallend veel mannelijk naakt. Ze zijn hier trouwens gek op piemels, want overal zijn houtsnijwerken te koop van joekels van piemels die als flesopener dienen.

Hoewel verleidelijk, zien we af van aankoop van al dat moois en vragen we Ronnie om ons terug naar het hotel te brengen. Daar aangekomen beloven we Ronnie zijn gegevens te verstrekken aan anderen die Bali willen bezoeken.

Voordat we gaan eten duikt een enkeling nog even het zwembad in of af te koelen. Daarna lopen we naar Sally’s, het restaurant waar we gisteren ook gegeten hebben. Daar speelt een band. Wij krijgen een lijst en mogen een paar liedjes uitkiezen die de band gaat spelen. Ze doen hun best om John Denver’s ‘Leaving on a jetplane’ en ‘I want to break free’ van Queen te spelen. Ons derde verzoekje, ’Hotel California’ gaat niet helemaal soepel omdat een ietwat aangeschoten Britse de microfoon pakt en begint te zingen. Na een paar pogingen zitten ze redelijk op één lijn en klinkt het toch best nog wel aangenaam. Na het eten lopen we terug naar ons hotel en vallen als een blok in slaap. Het was een hete, drukke maar interessante dag.