Dinsdag 3 mei 2016. Van de ratten besnuffeld.

Vandaag reizen we weer door naar de volgende stad. Om 7 uur gaat de wekker. Ik neem een douche. Nou ja, ik krijg een paar verdwaalde spetters water op mijn lijf want de douche functioneert niet helemaal zoals het hoort. Bovendien is er hier maar een temperatuur voor kraanwater, namelijk pislauw. Te warm als je even lekker je bezwete handen wil wassen, maar te koud om te douchen. Ik maak de jongens wakker en nadat iedereen is aangekleed en de meeste spullen weer zijn ingepakt, gaan we naar het restaurant om te ontbijten. Een grote groep Franse toeristen gaat er steeds met de toast vandoor. Marijn klaagt dat hij geen honger heeft, maar ondertussen weet hij wel raad met de eieren, brood en fruit. Gelukkig heeft zijn diarree maar een halve dag aangehouden.
Om half 9 vertrekken we. Na een tijdje stoppen we om een tempel te bekijken. Volgens onze chauffeur is dit de “red temple”. Red everywhere, en als je “white” ziet dan heb je “good luck”. We moeten onze schoenen uitdoen en op onze sokken betreden we de tempel. We zijn nog niet binnen of Marijn zegt dat er een rat bij zijn voeten zat. Dan valt bij mij ineens het kwartje. Het is geen “red temple” maar dit is de beroemde “rat temple”, de Karni Mata tempel. Karni Mata leefde in de 14e eeuw en heeft tijdens haar leven meerdere wonderen verricht. Toen haar zoon overleed bad ze tot Yama, de godin van de doden, om haar zoon terug te brengen. Yama kon dat niet doen maar zei tegen Karni Mata dat zij dit zelf kon doen. Karni Mata zorgde er vervolgens voor dat al haar familielenden als ratten zouden reïncarneren.
Er zitten echt honderden, misschien wel duizenden ratten in en om de tempel. Op onze sokken lopen we voorzichtig door de tempel, goed oplettend of we niet per ongeluk op een rat trappen. De geur is onaangenaam en onze sokken zien er na een rondje door te tempel niet meer uit.
We rijden verder. In Jodhpur stoppen we voor de lunch. We bestellen weer iets Indiaas. Dit keer wordt het snel opgediend en het smaakt heerlijk. We vervolgen onze weg naar Jaswant Thada, een wit herdenkingsmonument voor Maharadja Jaswant Singh II. Een vredig, rustig plekje van waar je meteen een prachtig uitzicht hebt over de stad.
Een klein stukje verderop ligt de grootste trekpleister van Jodhpur, het Mehrangarh fort. Dit is een van de grootste en belangrijkste forten van India. We moeten een paar honderd meter een stijl pad oplopen voordat we bij de ingang zijn. Daar is van alles aan de hand. De hele boel is kleurrijk gedecoreerd en er staan kraampjes met feestelijke etenswaar. We denken eerst dat er een bruiloft gaande is, maar al snel wordt het ons duidelijk dat we midden in een filmset zijn beland! We worden gemaand om door te lopen want de opnames staan op het punt om te beginnen. Ik doe wat navraag en mij wordt verteld dat het gaat om een Chinese film. Het ziet er allemaal erg Bollywood-achtig uit. Leuk natuurlijk om te zien hoe de opnames van zo’n grote productie gaan, maar het betekent wel dat wij amper iets van het fort kunnen zien. Op meerdere locaties zijn decors gemaakt en wij mogen daar niet te lang blijven. Ook mogen we geen foto’s maken van de opnames.
Als we het fort, zo goed als het kan, bekeken hebben gaan we terug naar de bus. We worden naar ons hotel gebracht. In eerste instantie had ik geen hoge verwachtingen van het hotel, vooral gezien de locatie. Maar die mening moest ik snel bijstellen. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar die ons vertelt dat het pand al vele generaties familiebezit is en toont ons schilderijen van zijn vader, grootvader en overgrootvader. Onze kamers zijn geweldig, vooral die van de kinderen. Zij zijn geüpgrade naar een deluxe kamer, inclusief hemelbed en ligbad.
Marijn komt tot de ontdekking dat hij zijn hoed verloren is. Dat is jammer, want die hoed komt nog uit Thailand. Waarschijnlijk heeft hij hem in het vorige hotel laten liggen. Hij is trouwens niet de enige die iets vergeten is. We hebben de zeep ook in het vorige hotel laten staan.
We hebben geen zin om nog het centrum in te gaan. Het is al laat en het is hier om 7 uur al donker. Dus eten we in het hotel. We bestellen Thali, een typisch Indiaas gerecht, bestaande uit plat brood (een soort tortilla) en allemaal kleine gerechten die je op dat brood kunt doen. Het smaakt echt heerlijk en ook de jongens kunnen er geen genoeg van krijgen. Als toetje eten de jongens ijs. Schepijs. Dat moet je hier eigenlijk niet doen, maar we wagen het erop. Bert en ik nemen Massala thee. Dat is thee met gember, die werd geserveerd met melk. Dat bleek een foute keuze te zijn, het spul was niet te drinken. Met veel suiker erin is het Bert nog wel gelukt om zijn kopje leeg te drinken.