Vliegen en zeilen

Caïro is boeiende, chaotische stad. Ondanks de extreme temperaturen hebben we de afgelopen dagen veel gezien en gedaan. Nu is het tijd om deze heksenketel te verlaten en naar de volgende bestemming te gaan: Aswan.

Eigenlijk zouden we deze ochtend om 8.15 uur al vliegen. Maar Egypt air heeft de vlucht geannuleerd en ons toegevoegd aan de vlucht van 12.00 uur. Dat is jammer want nu gaat er een halve dag verloren. De gids wilde ons om 8.00 uur al naar het vliegveld brengen, maar omdat het maar een uur rijden is en je maar een uur van tevoren hoeft in te checken, leek me dat onzin. Ik heb daarom aangegeven dat we graag om 9.00 uur weg wilden gaan, maar hij wilde daar 8.30 uur van maken om de drukte voor te zijn.

Dus staan wij om 8.30 uur klaar voor vertrek. De rit duurde inderdaad een uur, dus we zijn ruim voor tijd aanwezig. Het inchecken levert dit keer geen problemen op ondanks het feit dat ook nu mijn ticket op de verkeerde naam staat.

Er zitten maar weinig mensen bij de gate. Met een bus, waar alle passagiers in passen, worden we naar de andere kant van het vliegveld gebracht. Daar staat een klein toestel voor ons klaar. Het toestel zit ongeveer half vol. Geen wonder dat ze de vroege vlucht geschrapt hebben met zo weinig passagiers. Na een uurtje vliegen landen we in Aswan. Als de vliegtuigdeur open gaat en wij van de trap af gaan worden we overvallen door de extreme hitte. Het is hier nog eens vijf graden warmer dan in Caïro. Ik schat de temperatuur in op een graad of 44. Het is een klein vliegveld en naast het vliegtuig waarmee wij gekomen zijn, zie ik geen andere toestellen. Het is dus ook niet moeilijk om de juiste bagageband te vinden.

We worden opgewacht door onze gids en naar ons hotel gebracht: het Mövenpick resort op Elephantine island, een eiland in de Nijl. Een bootje van het hotel vaart 24 uur per dag van het eilandje naar de oever om de gasten te vervoeren. Het is rustig in dit chique hotel. Wij reizen vaak en ver, maar mij maken nooit gebruik van 5-sterren hotels. 3 sterren vinden wij meer dan genoeg. Maar volgens de reisorganisatie zijn in Egypte de goedkopere hotels de afgelopen jaren, tijdens de crisis, slecht onderhouden. Bovendien zijn de prijzen van de 4- en 5-sterrenhotels flink gedaald. Dus daar zitten we dan, in deze superchique tent met onze rugzakken en bergschoenen.

In de middag staat er een felucca-tocht gepland. Een felucca is een authentieke Egyptische zeilboot. Hier is Aswan zie je er veel over de Nijl varen. Onze gids was onaangenaam verrast door onze mededeling over de zeiltocht. Hij was er niet van op de hoogte dat dit onderdeel was van het programma. Hij heeft het alsnog geregeld en om 16.00 uur staat er een bootje voor ons klaar.

In overleg met de felucca-man zeilen we naar het naastgelegen eilandje, Kitcheners island. Lord Kitchener, die het eiland in 1890 kreeg, heeft hiervan een prachtige botanische tuin gemaakt. Overal heeft hij bijzondere planten vandaan gehaald, met name uit Azië, en hier gepland. Je kunt er heerlijk wandelen. Vooral de verkoeling door de schaduw doet je goed. Hoewel er niemand op dit eiland woont, worden we toch belaagd door vele verkopers die ons van alles proberen aan te smeren, van houten krokodillen tot hibiscusthee.

Aan de andere kan van het eiland wacht onze felucca ons weer op. We maken ons rondje af rond Elephantine island. De felucca-man zet ons weer af bij de steiger van het hotel. De heren springen meteen het zwembad in. Gezien de hoge temperatuur is dit de enige manier om een beetje af te koelen, tenzij je er de voorkeur aan geeft om in je kamer te blijven waar de airco volop aan het werk is.

Na het zwemmen willen we een hapje gaan eten in het centrum van Aswan. Voordat we vertrekken maak ik nog even mijn bril schoon. Terwijl ik dat doe hoor ik “krak”. Het pootje breekt ervan af. Paniek, want zonder bril is het voor mij tegenwoordig echt niet meer te doen. Dus eerst maar op zoek naar een opticien die mijn bril weer kan repareren. We nemen het bootje naar het vasteland. Ik zet mijn bril toch maar op ook al heeft hij maar een pootje. Zonder bril zou ik simpelweg niet heelhuids in het bootje kunnen stappen! We lopen een tijdje te dwalen door de straatjes van Aswan. Smalle straatjes met kraampjes en winkeltjes. Natuurlijk worden we overal aangesproken in gebrekkig Nederlands. “Kijken kijken niet kopen” en “allemachtig prachtig mijn kameel is drachtig”. Na een tijdje zien we een juwelierswinkeltje. We gaan daar naar binnen en vragen of hij weet waar ik mijn bril kan laten maken. Natuurlijk heeft hij een neef die dat kan. We lopen achter hem aan, een smal steegje in. En ja hoor, daar zit zowaar een echte opticien. De opticien gaat er met mijn bril vandoor maar komt binnen een minuut of 10 weer terug met mijn gerepareerde bril. Als we hem vragen wat het kost zegt hij dat wij dat zelf mogen bepalen. We stoppen hem een paar briefjes in de  hand en hij lijkt aangenaam verrast. Natuurlijk wil de juwelier die ons naar de opticien bracht ook even zijn winkeltje laten zien. Zakken vol met zilveren bedeltjes worden leeggeschut. Echt zilver zegt hij, maar gezien de enorme voorraad die hij heeft kan ik dat bijna niet geloven. We zien wel een paar leuke dingen maar we worden het niet eens over de prijs, temeer omdat ik er serieus rekening mee houd dat het nep is. We laten de arme juwelier teleurgesteld achter.

We vervolgen onze weg naar een restaurant. Er volgt een lange zoektocht. Er liggen een aantal boten in de Nijl waarin een restaurant is gevestigd, maar de meesten serveren op dat moment geen  eten. Uiteindelijk vinden we er een die ons pizza en kip aanbiedt. We bestellen iets maar eten het met lange tanden op. Niet omdat het eten zo beroerd is maar omdat we door de hitte en de buikloop weinig eetlust hebben.

We gaan weer met het bootje terug naar het hotel. Bert regelt een wake-up call want we moeten morgen vroeg uit de veren.