Onderweg naar Caïro

Maandag 7 augustus 2017

We hebben er lang naar uitgekeken. Eindelijk is het zo ver. We gaan naar Egypte. We hebben een late vlucht met Lufthansa. Met de auto rijden we naar Schiphol. Ik heb een “sleep, park en fly” arrangement geboekt bij NH hotels. Vandaag “park en fly”, na afloop van de reis “sleep”. Met een pendelbusje worden we naar de luchthaven gebracht. Op de schermen zien we dat we moeten inchecken bij balie 1A. Dat is helemaal aan de andere kant van de luchthaven, een gedeelte dat wij nog nooit eerder gezien hebben en wat eruit ziet alsof het een tijdelijke oplossing moet bieden voor de recente drukte. De rij bij de incheckbalie is kort. Als we aan de beurt zijn blijkt er een probleem te zijn. Op mijn ticket staat de voornaam “Jolanda” vermeld, maar dit is niet mijn officiële eerste naam. En dus twijfelt de dame achter de balie of ik nu wel mee mag. We worden naar de helpdesk gestuurd. Een vriendelijke dame gaat voor ons uitzoeken of ze de tenaamstelling nog kan veranderen. Na een tijdje gespannen te hebben afgewacht komt het verlossende woord. Het ticket kan gewijzigd worden en we zullen onze vlucht gewoon halen. We gaan terug naar de incheckbalie en dezelfde dame die ons drie kwartier eerder nog wegstuurde checkt ons in.

De douane komen we zonder al te veel problemen door. Helaas is er door het ticketincident niet veel tijd meer overgebleven om rustig rond te kijken in de tax free shops. We haasten ons naar de gate en hebben daar nog net genoeg tijd om een kopje koppie te drinken. Bert probeert ondertussen ook nog wat buitenlands geld, wat wij nog over hadden van eerdere reizen, om te wisselen in Egyptische ponden. Maar dat blijkt niet mogelijk. Nadat je eenmaal de douane bent gepasseerd is er tegenwoordig geen mogelijkheid meer om valuta te wisselen.

Ons eerste gedeelte van de reis gaat naar Frankfurt. We zitten her en der verspreid in het vliegtuig. Niet leuk. Eenmaal in de lucht worden we wel getrakteerd op een - jawel - boterham met kaas en geraspte wortels. Die Duitsers met hun culinaire hoogstandjes!

In Frankfurt stappen we over op het volgende vliegtuig. Ook nu zitten we weer niet bij elkaar. Er wordt wat gewisseld en uiteindelijk zit alleen Stephan een eindje van ons vandaan.

We landen ’s nachts om kwart over 2. Op het vliegveld moeten we een visum kopen. Dit leidt tot problemen als blijkt dat de visumverkoper geen pinautomaat heeft. En de enige pinautomaat die het vliegveld (voor de douane) rijk is doet het niet. Gelukkig hebben we ons vreemd geld nog van de eerdere reizen. Dat wordt wel geaccepteerd. Ik krijg ruzie met de visumman als hij ons veel te weinig wisselgeld teruggeeft. Marijn heeft een omrekenapp op zijn tablet dus ik kan precies uitrekenen hoeveel Egyptische ponden hij ons terug moet geven. Maar de visumman heeft meer vertrouwen in zijn rekenmachine dan in Marijn’s tablet. Uiteindelijk legt hij nog wat ponden bij en ik neem er maar genoegen mee.

Eenmaal door de douane zien we een heleboel pinautomaten. Maar allemaal zijn ze buiten gebruik. We zien morgen wel weer verder. Nu eerst maar eens naar het hotel. De rit daarheen duurt bijna een uur. We moeten bij het hotel door een detectiepoortje. Dan begint er weer een nieuwe periode van wachten. Door een computerstoring kunnen we onze kamers niet in. Ruim een half uur later, het is dan al half 5 geweest, kunnen we naar onze kamers. Daar aangekomen wacht de volgende verrassing; het derde bed op de kamer van de jongens ontbreekt. Het duurt lang voordat dit bed alsnog wordt gebracht. Uiteindelijk liggen we om 5 uur in bed. De  wake-up call staat gepland voor 7.15 uur. Joepie, vakantie!