Wilde poes en snurkende uil. Etosha ja ja.

25 augustus 2018 - Etosha, Namibië

Vandaag gaat het gebeuren. De reden waarom iedereen afreist naar Afrika. We gaan op safari.

Eerst moeten de tenten worden afgebroken en de spullen worden opgeruimd. De jongens worden wakker op de truck. Ze hebben heerlijk geslapen en niemand heeft geslaapwandeld of is er vanaf gevallen.

Vanaf het kamp is het een paar uur rijden naar de ingang van Etosha. Etosha is hèt wildpark van Namibië en een van de mooiste van Afrika. Het is megagroot, 20.000 vierkante kilometer. De telelens staat op onze camera, dus we zijn er helemaal klaar voor.

We kamperen vannacht in het park, maar het kamp is ruim 200 kilometer verderop en de wegen zijn onverhard en hobbelig. Gisteren was er nog wat consternatie in de groep, omdat we er achter kwamen dat we in een ander kamp verblijven dan in de reisgegevens stond. De plek waar we eigenlijk volgens de routebeschrijving zouden moeten verblijven, ligt op een gunstigere locatie dan de plek waar we nu heen gaan. Bovendien heeft de eerste een grote waterpoel waar veel wild komt en waar je dus ‘s avonds nog veel beesten kunt zien. Volgens de gids heeft de tweede plek dat ook, maar desondanks is de groep niet tevreden.

We spotten veel Oryxen, wildebeest, hartebeest en zebra’s. Zo hier en daar staat een giraf. Verderop stoppen we bij een ander kamp waar we even naar de wc kunnen. We zien een loopbrug die uitkomt bij een uitkijkplek. Daar staan we oog in oog met een olifant die komt drinken bij de daar gelegen waterpoel. Hij komt echt heel dicht bij de uitkijkpost en we kunnen prachtige foto’s maken.

We rijden verder en zien nog veel meer giraffen, zebra’s, gnoe’s, wildebeest, springbokken en olifanten. Vooral bij de waterpoels, die her en der verspreid zijn over Etosha, is veel wild te zien. De lunch is vandaag vooraf bereid. Iedereen krijgt een paar gesmeerde boterhammen die we al rijdend in de truck opeten.

De chauffeur geeft steeds aan dat we op moeten schieten omdat we achterlopen op schema. Het is ons niet duidelijk waarom dit zo is. Het is tenslotte een gamedrive en wij zijn hier om zoveel mogelijk wild te zien, en niet om zo snel mogelijk van a naar b te rijden. Later wordt duidelijk dat er een boete betaald moet worden als we te laat aankomen op het kamp.  We stoppen nog even op het kamp waar we eigenlijk volgens de planning hadden moeten overnachten. De waterpoel is echt prachtig. Er komt zelfs een kudde olifanten aangelopen om te drinken. Maar de stop is kort. We moeten door.

Ondanks de haast stoppen we toch als we iets bijzonders zien. Stephan spot een neushoorn. En verderop zien we iets dat je werkelijk waar maar eens in je leven ziet. Er ligt een jachtluipaard op zijn dooie gemak midden op het pad. Deze beesten zie je bijna nooit, hooguit ergens in de verte in boom. Met de truck kunnen we er heel dichtbij komen. De grote wilde poes blijft rustig liggen en laat zich uitgebreid fotograferen. De gids kan alleen maar uitkramen: ‘it’s a miracle, it’s a miracle”. Dit moment maakt al het gehaast van vandaag weer goed. Helemaal als je bedenkt dat we dit beest nooit zouden hebben gezien als we op de geplande plek zouden hebben gekampeerd.

Vier minuten voordat het kamp zijn hekken sluit komen we aan. De tenten worden weer opgezet. De jongens doen dit niet. Zij slapen vandaag weer op het dak van de truck.

Als de tent staat lopen we naar de uitkijkplek bij de waterpoel. Chris was daar al geweest en vertelde ons dat er een neushoorn was. Als wij aankomen wandelt het beest op zijn gemakje weg. We kijken nog even naar de andere beesten en gaan dan naar het zwembad. Bert, Chris en Stephan duiken er nog even in, maar het is dan al donker.

Omdat de lunch niet al te groot was vandaag, heeft de gids vanavond een flinke pan met macaroni gemaakt. Mede dankzij de heerlijke Zuid-Afrikaanse wijn die hier rijkelijk vloeit, is mijn lampje al vroeg uit. Een aantal reisgenootjes, waaronder Bert en de jongens, gaan nog een kijkje nemen bij de waterpoel en zien weer een paar neushoorns. Ik word in mijn tentje wakker gehouden door een geluid dat ik niet kan plaatsen. Later blijkt het een uil te zijn die in de boom naast onze tent zit. Hij maakt een snurkend geluid. Pogingen van de jongens om hem uit de boom te verjagen slagen niet. De volgende ochtend snurkt hij nog steeds.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl