Met een extra koffer naar huis

Zaterdag 4 en zondag 5 mei 2019

De bedoeling was dat we vandaag uit zouden slapen, maar ik had niet in de gaten dat mijn wekker nog op 7 uur stond ingesteld. De rest slaapt nog, maar ik kook alvast wat water en maak een kopje Nescafé oploskoffie voor mezelf. Die staat standaard in alle hotelkamers en daarmee kan ik mijn cafeïneverslaving wel even temperen totdat we gaan ontbijten. Het is al lekker warm buiten. Ik ga op de veranda voor onze kamer zitten en werk mijn verslag bij. Tegen acht uur komt Stephan naar mij toe. Hij vertelt mij dat hij al een uur aan de andere kant van een klein muurtje, dat de afscheiding vormt van de veranda’s van de beide kamers, zit, zonder dat we dat van elkaar in de gaten hadden.

Als iedereen wakker is gaan we ontbijten. Daarna pakken we onze spullen zo veel mogelijk in, want vanavond vliegen we weer naar huis. We hebben met het hotel afgesproken dat we de kamer van de jongens tot half vijf mogen gebruiken. Bert en ik verplaatsen dus onze spullen naar hun kamer.

We willen nog even gaan kijken in Kuta, het meest toeristische strand van Bali. De receptie belt een taxi voor ons, die ons naar het centrum van Kuta brengt. We kijken even rond in het winkelcentrum van Kuta en lopen daarna richting het strand. De sfeer is hier anders dan in Sanur. Het is er veel drukker en commerciëler. De meeste toeristen die zich in deze omgeving ophouden zijn de Australiërs die hun zonvakantie hier graag besteden. Sanur is als het ware het Chersonissos voor de Aussies. Zon, zee en feesten op maar een uurtje of drie vliegen. Wij kopen een extra koffer om Marijn’s handelswaar mee naar huis te kunnen nemen en drinken vervolgens koffie bij Starbucks. Als we weer een taxi terug naar ons hotel willen nemen, probeert een mannetjes iets voor ons te regelen, natuurlijk tegen oplichterstarief. Wij stappen zelf naar een Bluebird-taxi (dat zijn de officiële taxi’s hier) die ons voor een normale prijs terug naar Sanur brengt. Aldaar aangekomen gaan de jongens nog even zwemmen en lopen Bert en ik nog even door de hoofdstraat. Ter afsluiting van een mooie reis gaan we daarna met zijn allen een hapje eten op het strand.

Om half vijf staan we, opgefrist en met een extra koffer met handelswaar, klaar om te vertrekken. We worden naar het vliegveld van Denpasar gebracht, waar we ruim op tijd aankomen. We checken in en hebben alle tijd om rustig rond te kijken en een milkshake te bestellen. Rond acht uur vertrekt onze vlucht naar Dubai. De heren zitten met z’n vieren naast elkaar op de middelste rij, ik zit op de stoel aan het gangpad in de rechter rij. Naast  mij zit een jong Brits stel. De jongen van het stel desinfecteert eerst de armleuningen en de schermpjes met een speciale spray. Die heeft vast geen relaxte vakantie gehad als hij zo bang is van bacillen. Slapen is er amper bij op deze vlucht. We hebben een lange overstap in Dubai. Op de heenweg hadden we al gezien dat daar ligstoelen zijn. Daar ploffen we maar meteen op neer en het lukt ons zowaar om nog even te kunnen slapen. Tegen vijf uur in de ochtend, als we allemaal alweer redelijk wakker zijn, nemen we een ontbijtje bij McDonalds. Daarna lopen we de luchthaven rond om nog een beetje beweging te hebben voordat we straks weer uren in het vliegtuig zitten. Marijn komt er plotseling achter dat hij zijn rugtas ergens is kwijtgeraakt. Paniek, want daar zit een laptop in. Weliswaar de laptop die tijdens de reis op tilt is geslagen, maar die we toch nog hopen te kunnen laten maken. We rennen terug naar de McDonalds. Daar is inderdaad een rugtas als gevonden voorwerp ingeleverd. Opgelucht lopen we weer verder. We gaan richting de gate waar onze Airbus 380 op ons staat te wachten. Om 10 over twee landen we op Schiphol. Nog een treinreis naar Winschoten en dat zit het er weer op.