Circle of Life

26 augustus 2018 - Etosha, Namibië

We worden wakker met het geluid van een snurkende uil. Als je, zoals wij, al een paar weken ronddwaald door Afrika, verlies je al je gevoel voor tijd. Het is vandaag alweer zondag, de tweede dag in Etosha National Park. Wat een heerlijke manier om je weekend door te brengen, gamedrivend op zoek naar prachtig Afrikaans wild.

Hoewel er een mogelijkheid was om facultatief een nightdrive of een early morning drive te doen, heeft de hele groep hiervan afgezien. Nu kunnen we namelijk vroeg weg en zien we ook hoe de wildernis ontwaakt.

Na het ontbijt gaan we op pad. In het begin zien we weer veel wildebeest en springbokken. Ook de kleinere impalasoorten, zoals de steenbok, zien we. Deze beestjes zijn behoorlijk angstig dus moeilijk te spotten. Wij hebben het geluk dat we er wel een paar zien. Natuurlijk zien we ook overal weer zebra’s, oryxen en giraffen. En heel veel olifanten. We zien ook een honey badger, een beest dat lijkt op een stinkdier en er met je spullen vandoor gaat als je niet oplet. Ze liepen vannacht ook op het kamp rond en hebben zich vermoedelijk tegoed gedaan aan de etenswaar die waren weggegooid. We worden ook nog getrakteerd op de kleinste impala van allemaal, de Damara Dik Dik, die vlak bij het pad staat. Onze gids kent hem alleen maar vanuit de boeken omdat ze van nature erg schuw zijn. Stephan kan hem mooi op de foto zetten en we beloven onze gids dat we de foto’s naar hem zullen mailen.

De big five van Afrika zijn de olifant, de neushoorn, de leeuw, het jachtluipaard en de buffel. Laatstgenoemde komt niet voor in Etosha omdat het hier te droog is. Van de vier die hier wel  voorkomen hebben we alleen de leeuw nog niet gezien. Iedereen is dus op zoek naar de koning van de jungle. Vanmorgen tijdens de afwas draaide iemand “Circle of life” van Elton John. Dat mooie lied uit “The Lion King”. De hele dag spookt het lied door mijn hoofd. Thers’s much more to see that can ever be seen. More to do that can ever be done. Maar voorlopig nog geen leeuw te zien.

Een groot gedeelte van Etosha bestaat uit de Etosha pan. Een grote, kale, woestijnachtige vlakte waarin een paar dagen per jaar water staat en dan roze kleurt door de grote hoeveelheid flamingo’s die er op die zeldzame dagen neerstrijken, maar de rest van het jaar droog en wit is. We stappen daar uit de truck, hoewel er geen omheining is en er dus gemakkelijk wilde beesten kunnen komen. We maken foto’s van de grote kale leegte. Er wordt ook een groepsfoto gemaakt waarop de gids, met een grote pan in de hand, op de voorgrond zit en wij met z’n allen een stuk verderop staan, zodat het lijkt of wij in de pan staan. En dat op de Etosha pan!

We rijden weer verder. We fotograferen erop los. Ik heb al meerdere wildparken in Afrika bezocht, zoals de Masai Mara in Kenia en de Serengeti in Tanzania, maar ik heb nog nooit zoveel wild gezien als hier. Behalve de buffel en het nijlpaard zit hier echt alles.

Verderop is het raak. Een mannetjesleeuw. Hij ligt een stukje van de kant van het pad af. Aan zijn houding is te zien dat hij zijn oog heeft laten vallen op een groepje springbokken, maar vooralsnog maakt hij geen aanstalte om te gaan jagen. Ik hoor in mijn gedachten Elton John weer. Some say eat or be eaten. Some say live and let live. Als iedereen de koning op de foto heeft gezet rijden we door naar een kamp (dit zijn de enige plekken waar je zonder gevaar de truck uit kunt stappen) waar we de lunch maken. Uit de boomstam van de boom waaronder we zitten, steekt een klein groen kopje. Die is van de groene boomslang, een van de gevaarlijkste slangen van Namibië. En, zoals onze gids aangeeft, als er één slang in zit, zitten er vast nog meer in. Ik vermoed dat er in de andere bomen ook wel slangen zullen zitten. Maar zolang ze in boom blijven is er niets aan de hand. Er wordt een salade gemaakt. Goed voor de stoelgang. Want in tegenstelling tot onze eerdere reizen hebben we dit keer geen diarreeremmers nodig maar laxeermiddelen.

Na de lunch kunnen we nog wat water en dergelijke kopen bij een kleine supermarkt. Het is erg warm vandaag, dus een ijsje gaat er wel in. We rijden weer weg maar we komen er snel achter dat we iemand uit de groep missen. Een oudere man die constant zijn eigen gang gaat. Gisteravond, toen het avondeten werd opgediend, was hij er ook niet en bleek dat hij in een restaurant had gegeten. In de verte zien we hem lopen en pikken hem alsnog op.

We stoppen nog bij een waterpoel waar net een aantal giraffen komen aanwandelen. Dan verlaten we Etosha en rijden naar het volgende kamp, 25 kilometer verderop. Het is tegen half 5 in de middag als we daar aankomen. Dat betekent dat we het even rustig aan kunnen doen. We zetten onze tenten op en duiken dan het zwembad in, maar het water is te koud om er lang in te blijven. Er is een bar en gratis wifi, maar die werkt zo traag dat ik het uiteindelijk maar opgeef zonder dat ik het thuisfront heb kunnen laten weten dat wij het hier prima naar ons zin hebben.

Om half 8 is het etenstijd. Vandaag biefstuk met kartoffelsalade en een zoete aardappel. Heerlijk. Zoals altijd krijgen we tijdens het avondeten instructies voor de volgende dag. Voor ons en voor vier anderen eindigt morgen de reis. De rest reist door naar Botswana met als eindbestemming de Victoria Watervallen. Zoals verwacht valt het ons zwaar dat we dit stuk niet mee kunnen. Botswana staat hoog op onze verlanglijstjes, maar helaas moeten de jongens volgende week weer naar school (en wij aan het werk).

De chauffeur vertelt ons dat hij vandaag het trieste bericht heeft gekregen dat zijn zus op 49-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van Aids. Dit is ook Afrika. De stemming in de groep is meteen omgeslagen. Terwijl wij de tijd van ons leven hadden in Etosha, heeft hij dit verschrikkelijke nieuws gekregen. Elton John heeft gelijk.

In the circle of life

It's the wheel of fortune

It's the leap of faith

It's the band of hope

Till we find our place

On the path unwinding

In the circle, the circle of life

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

1 Reactie

  1. Erika Koehoorn:
    30 augustus 2018
    Wat een prachtige reis! En wat een schitterende dingen hebben jullie gezien en meegemaakt! Geweldig!