De beschaving

We mogen vandaag uitslapen. Om 8 uur wordt het ontbijt geserveerd, dus dat betekent dat we tot 7 uur kunnen slapen. Voor het ontbijt worden de spullen ingepakt en de tenten afgebroken. Er is vandaag porridge voor ontbijt.

We rijden naar Swakopmund. Een klein stadje aan de Atlantische oceaan. Na een minuut of 10 stoppen we. We zijn namelijk op de steenbokskeerkring. Er staat een groot bord om dit te markeren. Grappig, want ik heb vele jaren geleden hetzelfde bord gezien en gefotografeerd in Australië. De truck wordt achter het bord geparkeerd en er wordt een groepsfoto gemaakt. We rijden verder over onverharde wegen en stoppen na een paar uur bij een “moonlandscape”. Grote, rotsachtige bergen die veel weg hebben van een maanlandschap. Veel bergkristal hier. Hoewel de jongens zeker verleid zijn om er een paar mee te nemen, zijn ze veel te groot om in de tas te proppen.

Verderop, midden in de grote, kale woestijn, stoppen we langs de kant van de weg, waar een klein houten hokje staat dat door moet gaan als toilet. Voor de dames. De heren mogen wildplassen.

Plotseling verrijst er uit het niets een stadje. Hoofdzakelijk laagbouw, gelegen op een smalle strook tussen de oceaan en de woestijn. Het blijkt Walvisbaai te zijn, bekend om de vele flamingo’s die zich hier ophouden. Wij stoppen bij een parkeerplaats aan de oceaan voor de lunchpauze. Terwijl de lunch wordt bereid fotograferen wij de flamingo’s die nabij het strand, in het ondiepe water van de oceaan staan. Het zijn er duizenden.

Na de lunch rijden we nog zo’n 30 kilometer verder naar Swakopmund. Voordat we naar onze lodge gaan stoppen we eerst bij het activity centre. Als je gek wilt doen, kun je daar spectaculaire activiteiten boeken voor morgen. Skydiving, sandbaording, quadrijden, kameeltochten en nog veel meer gekkigheid. Wij overwegen nog even om de dolfijncruise per catamaran te doen, maar we hebben tijdens onze andere reizen al zo vaak dolfijnen gezien, dat we besluiten om niets te boeken en morgen op eigen gelegenheid Swakopmund te gaan verkennen.

Nadat iedereen die iets wil boeken dit heeft geregeld, rijdt de chauffeur door de straten van Swakopmund zodat wij ons kunnen oriënteren. Moeilijk is dat niet, want het is niet groot en de straten zijn gelegen in vierkante blokken. Onze lodge bevindt zich aan de rand van de stad, maar dat is maar op een kilometer afstand van het centrum. Alles is dus gemakkelijk te voet te overbruggen.

We worden naar de lodge gebracht. Een  vrij eenvoudige lodge met de sfeer van een jeugdherberg, inclusief een boekenruilhoek en een bar annex activiteitengedeelte. En goede bedden, en dat is na vijf nachten kamperen een zeer welkome afwisseling. We nemen een douche om alle viezigheid van ons af te spoelen en brengen drie zakken kleren naar de wasserij. De lodge heeft wifi dus we kunnen eindelijk weer eens contact maken met de buitenwereld. De Namibische simkaart die ik een aantal dagen geleden had gekocht werkt niet, althans niet voor wat betreft de data.

We gaan vanavond met de hele groep eten in een Italiaans restaurant. We verzamelen om kwart voor zeven in de lobby en lopen dan met de hele groep naar het centrum. Het gezamenlijke diner heeft meteen te gelden als afscheid van vier van onze reisgenoten. Hun reis eindigt hier in Swakopmund. Er komt meteen ook een nieuwe reisgenoot bij. Het eten is voortreffelijk. Naast de gebruikelijke Italiaanse pasta’s en pizza’s en ander westers eten is er ook wild te krijgen, onder anderen oryx en springbok. Er gaat een lijst rond met telefoonnummers voor het maken van een groepsapp om leuke foto’s uit te wisselen.

Na het eten lopen we gezamenlijk terug naar de lodge, waar we zowaar een echt bed induiken.